Γυναικείο τσάμικο της αγάπης από την περιοχή της Αργολίδος, γνωστό σε ολόκληρη τη βόρεια Πελοπόννησο. Ακριβώς στην ίδια μελωδία τραγουδούνται και άλλα τραγούδια της περιοχής (π.χ. «Να ‘ξερα η περδικούλα μου», «Θέλω να σκίσω τα βουνά», «Ο κάμπος επρασίνισε» κ.α.).
Η Νέα Επίδαυρος (παλαιά ονομασία: Πιάδα) είναι πεδινό χωριό του νομού Αργολίδας. Βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του νομού, κοντά στα σύνορα με τον νομό Κορινθίας. Η Νέα Επίδαυρος είναι χτισμένη στο εσωτερικό ενός απόκρημνου βράχου, σε μία θέση που την καθιστούσε αθέατη από την θάλασσα από την οποία απέχει ελάχιστα. Η επιλογή της θέσης εξυπηρετούσε την προστασία του χωριού από τους πειρατές. Τη φυσική οχύρωση της θέσης ενίσχυε η ύπαρξη του βυζαντινού κάστρου που στέκει ακόμα μισοερειπωμένο στον απόκρημνο βράχο στη βόρεια πλευρά του οικισμού.
Στη Νέα Επίδαυρο πραγματοποιήθηκε η Α’ Εθνοσυνέλευση του επαναστατημένου ελληνικού κράτους, στις 20 Δεκεμβρίου του 1821. Η εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου ψήφισε την πρωτοχρονιά του 1822 το πρώτο ελληνικό πολίτευμα και όρισε ως ελληνική σημαία τη γαλανόλευκη.
Χόρεψε, κοριτσάκι μου, με όλο σου το νάζι
κι εγώ τραγούδι θα σου πω, τραγούδι να σου μοιάζει.
Σαν αρχινήσω να σου πω παινέματα και χάρες,
από τα νύχια ως την κορφή, σού βρίσκω νοστιμάδες.
Να ειπώ για τα μαλλάκια σου, που είναι σαν το μετάξι;
κάθε τριχούλα γίνεται μαχαίρι να με σφάξει.
ΕΚΠΟΜΠΗ: Κυριακή στο χωριό ξανά – Νέα Επίδαυρος Αργολίδος
Παρουσίαση-σενάριο-αρχισυνταξία: Κώστας Ζαφειράκης
ΜΟΥΣΙΚΟΙ:
Βιολί: Χρήστος Δαλιάνης
Κλαρίνο, τραγούδι: Νικόλας Δαλιάνης
Κλαρίνο, φλογέρα, τραγούδι: Γιώργος Δαλιάνης
Λαούτο: Αντώνης Κουτελιέρης
Τραγούδι: Σταυρούλα Δαλιάνη
Κρουστά: Αλέκος Σταματόπουλος
ΠΗΓΗ- Ιχνηλατώντας τις ρίζες της ελληνικής παράδοσης