Αγαπητέ γονιέ που το παιδί σου επιλέγεται για δοκιμαστικά από μεγαλύτερο σύλλογο, παρακαλώ πολύ να θυμάσαι ότι πηγαίνει να δοκιμαστεί.
Δεν πηγαίνει επειδή έχει ήδη επιλεγεί.
Ο τρόπος λοιπόν της επικοινωνίας εκ μέρους σου μίας τέτοιας συνθήκης με το παιδί, δεν πρέπει να είναι γεμάτος τυμπανοκρουσίες, μεγαλοϋποσχέσεις, θαυμασμούς, μεγαλόστομες αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δήθεν για δικαιώσεις προσπαθειών και για αναγνώριση ταλέντου.
Γιατί πολύ συχνά, το παιδί σου δεν επιλέγεται τελικά από τον μεγαλύτερο σύλλογο όχι γιατί μπορεί να μην είναι καλός αθλητής αλλά γιατί μπορεί να μη ήρθε ακόμη η ώρα του, μπορεί να είχε τεράστια ανταγωνισμό, μπορεί να μην βρέθηκε σε καλή στιγμή, μπορεί να γέμισε με υπερβολικό άγχος και να μην είχε την αναμενόμενη απόδοση, μπορεί να βούλιαξε από τις προσδοκίες των άλλων.
Και μετά απογοητεύεται. Απελπίζεται. Γκρεμίζεται η αυτοπεποίθηση.
Η επιστροφή του στην αθλητική Ακαδημία μοιάζει πια ως αποτυχία. Ως ντροπή ή ως ξενέρωμα.
Μην φουσκώνεις άθελά σου τα μυαλά του παιδιού σου.
Συμβούλεψε το να βλέπει τις εκάστοτε δοκιμασίες και τα δοκιμαστικά ως διαδρομές βελτίωσης και αξιολόγησης σε ένα δυσκολότερο και απαιτητικότερο επίπεδο και όχι ως ευκαιρίες χαιδέματος αυτιών και φαντασιώσεων για μεγάλες μελλοντικές καριέρες.
Θα έχει πολλές ευκαιρίες το παιδί σου να αναδείξει τις ικανότητές του εφόσον αξίζει.
Μην το βάζεις στη στενωπό του “Εδώ και τώρα”.
Γιατί αρκετά συχνά, το “Εδώ και τώρα” καταλήγει στο ΠΟΤΕ.
ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΥΦΑΝΤΙΔΗΣ